Beste Bestuurs- en andere leden van B.C. Weesp.
1 november 1969 – 1 november 2019.

B.C. Weesp bestaat 50 jaar en dat hebben we gevierd!
Wat een spetterend feest. Goed georganiseerd en een gezellige aankleding.
Hulde aan de feestcommissie!

Wat een geweldige fotopresentatie en slideshow. Ook op de site is veel moois te zien. Je zou er nostalgisch van worden. Hier heeft Chris van der Haar ongetwijfeld vele uren werk in zitten.
Wat leuk om al die mensen uit de beginperiode terug te zien. Dan te bedenken dat we begonnen met 25 leden. Nu passen we nauwelijks meer in Bar Olympus.

Edwin de Haas, die volgens mij al ongeveer 20 jaar onze voorzitter is, haalde herinneringen op aan de hoogtepunten uit ons turbulente bestaan en aan de vele mensen die aan het succes van onze club hebben meegewerkt.
Wien Philips werd naar voren geroepen en gehuldigd. Hij is 50 jaar lid en ontving een oorkonde en een prachtig boeket bloemen. En loftuitingen natuurlijk. Wien nam de microfoon over en wees iedereen er nog eens op hoe belangrijk het is om je voor 100 % in te zetten als je iets wilt bereiken. Dat voorbeeld heeft hij ons altijd gegeven. Niet alleen was hij lange tijd onze beste speler, hij was ook de beste trainer in de wijde omgeving. En met succes. Aan diverse spelers is nu nog te zien, dat ze destijds les van hem hebben gehad.

Daarna werd ik naar voren gehaald. Ook ik ben 50 jaar lid en de enige van de 25 oorspronkelijke leden die nog, met veel plezier, speelt. Ik was de enige van de 25 leden die nog nooit had gebadmintond en geen idee had hoe het werkte. Ik deed erg mijn best om de shuttle terug te slaan en dat was kennelijk een komisch gezicht. Diverse mensen kregen de slappe lach als ik op de baan stond. Ik gíng er voor. Daarbij kreeg ik de onvoorwaardelijke steun van Wien. Ik gaf niet op en hij ook niet. Hij bleef mij lesgeven zonder te lachen en tenslotte heb ik toch jarenlang competitie gespeeld (echter nooit hoger dan de 2e klasse).

Uit handen van Edwin kreeg ik een mooie antieke oorkonde en een prachtig boeket bloemen. Ik was intussen mijn stem kwijtgeraakt en kon niet meer fluisteren dan “dankjewel”. Vandaar dat ik het hier nog even overdoe.
Hierbij stuur ik een foto van het boeket.

Het leeft.
Elke dag komen er nieuwe bloemen uit de knoppen, waardoor het er elke dag weer anders uitziet. Pieter en ik genieten ervan.
Ik vind badminton nog steeds leuk en speel zo vaak mogelijk op zondag bij de recreanten. Ik kan niet zo hard meer slaan en ben niet zo snel meer, maar zo lang de mensen nog met me willen spelen, blijf ik komen.

50 jaar geleden werd ik in het Weesper Nieuws geciteerd. Ik zei: “Badminton leek me wel een leuke sport. Ik had gelijk”. Dat zeg ik dus nog steeds.

Nogmaals bedankt voor alles en tot ziens in de zaal,

Weesp, 5 november 2019

Ellie Bouman.