Vanwege deze zeer bijzondere mijlpaal ook maar weer eens een “Van De Voorzitter” , de eerste stond in de Thuttle van september 2000, ik was zojuist op de ALV off. benoemd tot voorzitter. Vanwege een voorzitter loze periode van bijna 2 jaar en het feit dat mijn echtgenote penningmeester was voerde ik het bestuur in deze periode al wel min of meer aan, maar wilde/kon niet off. benoemd worden als………
Op 1 november 2019 bestaat de BC Weesp exact 50 jaar, tijd om als alg. voorzitter (ver) terug te kijken in de tijd.
Onze vereniging is opgericht door Max Scholtz met zeer enthousiaste ondersteuning door Wien Philips en Ellie Bouman. Niet toevallig, in die tijd allen werkzaam bij Duphar in Weesp.
Max speelde reeds enige tijd op aardig nivo badminton via de personeelsvereniging Duphar, Wien speelde reeds langer met broer en neven en Loes op veel hoger nivo badminton bij de BC Velzen. Wien en zijn echtgenote verhuisden naar Weesp (1967) en Wien kwam Max, met zijn ideeën, tegen bij Duphar. Max ventileerde zijn ideeën over het beginnen van een badmintonclub in Weesp ook tegen Ellie, deze was onmiddellijk enthousiast, zij wilde meteen lid worden. Eigenlijk was Ellie dus het eerste (pre-) lid. Max was reeds enige tijd bezig om de gemeente Weesp zover te krijgen dat er zaalruimte ter beschikking werd gesteld, eindelijk najaar 1969 kreeg Max toestemming om badminton te spelen in de gymnastiekzaal Irenelaan (Irene-zaal). Tussen 12.00h en 14.00h kon elke zaterdag badminton worden gespeeld.
Op zaterdag 1 november 1969 werd dan eindelijk de openingsslag van de BC Weesp gespeeld door de toenmalige burgemeester van Weesp, de heer Kooiman. “Tegenstander” was natuurlijk Max.
Op dat moment waren er ca. 20 leden. De eerste paar jaar waren een aantal Indische families lid, zoals bv. de fam. Backers, Philips en Verstift en verder een aantal kennissen van Max.
Het eerste tijdelijke “bestuur” van de badminton club bestond uit Wien Philips (voorzitter), Max Scholtz (secretaris) en Mw. Scholtz (penningmeester).
De BC Weesp deed ook meteen mee aan het competitieseizoen 1969-1970, er waren 7 competitiespelers, 1/3 deel van het totaal aantal leden. Het team werd door de bond “geplaatst” in de 2e klasse district NH. Dit 1e team bestond uit Wien en Loes, Max, John Beer, Max Latuperissa, Jeanne Verstift en Ina Schwab. Het team werd in de 2e klasse ongeslagen kampioen en promoveerde naar de 1e klasse district.
Dit 1e (en enige-) competitieteam promoveerde de jaren daarna telkens opnieuw en via de overgangsklasse belandde men uiteindelijk in de 2e klasse landelijk!
Grappig detail, regelmatig ging bij uitwedstrijden van ons 1e team, de hele vereniging (!!) ter aanmoediging mee (in viertal auto’s).
Na ca. half jaar wordt het “tijdelijke” bestuur opgevolgd door het 1e officiële bestuur van de club; voorzitter wordt John Beer, Max Scholtz blijft secretaris en Ellie Bouman wordt de nieuwe penningmeester. Wien gaat uiteraard niet verloren voor onze club, hij verlegt zijn aandacht m.n. naar de technische commissie. Alles wat te maken heeft met trainen, techniek etc. etc. heeft zijn grote aandacht en interesse. M.n. hier is toen ook enorm belangrijk en goed werk verricht voor onze club in opbouw.
Hoewel het uitstekend ging met competitieteam 1 konden er niet meer competitie teams worden ingeschreven omdat de zaalruimte thuis onvoldoende was, er was eigenlijk maar ruimte voor 1 team.
De club had toen ook reeds een behoorlijke wachtlijst, veel mensen in Weesp wilden badmintonnen, de zaalruimte (Irenezaal) was echter volstrekt onvoldoende. Met heel veel moeite konden provisorisch 2 banen worden gecreëerd, ook het aantal speeluren was al snel volstrekt onvoldoende.
In de Irenezaal waren ook geen echte badminton voorzieningen, het was een gymzaal voor scholen, er waren b.v. geen belijningen, elke speelmiddag moest de belijning opnieuw zelf worden aangebracht (met tape), deze werd er doordeweeks even hard weer af getrokken door leerlingen die er sporten……uiteindelijk schijnen er, met verf, lijnen te zijn getrokken (in het geniep) door de toenmalige beheerder van de zaal.
Grappig detail: de contributie voor het lidmaatschap van de BCW bedroeg fl. 45,= op jaarbasis. Deze werd de eerste jaren “gewoon” door Ellie geïnd tijdens het spelen in de zaal. Wel uiteraard een kwitantie/bonnetje!
Een aantal jaren later komt dan eindelijk de zo gewenste en benodigde extra speelruimte beschikbaar. Op de vrijdagavond kan de nieuwe en groeiende vereniging terecht in de gymzaal van de MAVO (Waarschapsstraat?). Het ledental groeit naar bijna 65 leden.
Hoewel de vereniging groeide was er nog geen vast clubblad. Er bestond wel een soort mededelingenblaadje van het bestuur, wat af en toe uit werd gedeeld als het bestuur dacht dat er iets interessants te melden was. Uiteindelijk vond het bestuur het wel belangrijk dat er, ter verbinding in de groeiende vereniging, een echt clubblad verscheen op een min of meer frequente basis. Dit clubblad was uiteindelijk de “Thuttle”. De 1e verschijningsdatum was ergens in seizoen 1970/1971.
De Thuttle verscheen in het competitieseizoen ca. 6 – 8x, daarbuiten niet of veel minder.
De redactie werd gedurende een groot aantal jaren geleid door Ellie, de distributie was een groot aantal jaren in handen van Toos van Elswijk.
Omdat de kosten steeds verder toenamen en de digitalisering steeds verder oprukte kwam er een fysiek einde aan de Thuttle in seizoen 2004/2005. De Thuttle ging nog een aantal jaren verder als digitale versie, het Thuttletje, maar ook daar kwam een einde aan. Communicatie verliep verder via de website van de BC Weesp. Bij vrijwel alles dat met deze site te maken had en heeft is reeds groot aantal jaren de naam van Chris van der Haar verbonden. Chris maakt al vele jaren deel uit van het alg. bestuur als vertegenwoordiger van “de redactiecommissie” maar is in feite onze grote creatieve geest achter heel veel ontwikkelingen (hij begon ooit als “grafisch vormgever” van de Thuttle).
In de jaren 70 groeit de vereniging stevig door, meer leden, meer competitiespelers, meer trainingen en betere trainers en er wordt een competitieleider aangesteld (wie?). Er komen naast het 1e team meerdere competitieteams (3). Er komt tenslotte ook een aparte afdeling voor de jeugd.
Heel belangrijk voor de ontwikkeling van deze jeugdafdeling was Paul Oldenzeel sr. , wiens zoon Paul jr. reeds speelde bij de BCW. Onder leiding van “oom Paul” groeide deze jeugdafdeling als kool, werden heel veel activiteiten georganiseerd, was er heel veel lol, werd ook heel veel badminton gespeeld en getraind en kwamen er steeds meer leden. Alles onder het mom: die de jeugd heeft, heeft de toekomst”. Deze toekomst zag er dan ook zeer florissant uit. In deze tijd werden bv. ook de kinderen van Wien jeugdlid (Wienman en Irma) maar bv. ook Petra van Bolhoven. Na het vertrek van Ome Paul werden binnen de jeugdafdeling Moos Backers en iets later Ed Charpentier belangrijk. Uiteindelijk is Ed Charpentier (met een tussenpoos van ca. 2 jaar, de Marine riep) zo’n 16 jaar trainer binnen de jeugdafdeling geweest.
Eind jaren ’70 bestonden er “wilde” plannen van het bestuur om de Irene zaal aan te kopen en uit te breiden. Niet enkel om meer ruimte te creëren voor het steeds groeiende ledenaantal, maar ook omdat er in de loop der jaren meer competitieteams bij waren gekomen, waarvan een aantal inmiddels op hoog nivo speelden. De Irenezaal was eigenlijk te laag om met deze teams hier nog competitie te kunnen c.q. mogen spelen. Thuiswedstrijden werden dan ook verplaatst naar Amstelveen (Uilenstede) en naar Nederhorst den Berg (wel een nieuwe sporthal, de Blijkklappers).
Het wilde plan om de Irenezaal over te nemen werd vrij rigoureus door de gemeenteraad van Weesp naar de prullenbak verwezen. Daarin speelde uiteraard ook mee dat de gemeente zelf reeds bezig was met plannen een grote sporthal te bouwen in Aetsveld.
Begin jaren ’80 werd de sporthal Aetsveld daadwerkelijk gebouwd. In 1982 was deze sporthal klaar en moest het bestuur van de BCW beslissen wel of niet in deze nieuwe hal te gaan spelen of toch in de Irene zaal te blijven.
Uiteindelijk na vele, nogal tumultueus verlopen, vergaderingen besloot het bestuur dat de BCWeesp inderdaad zou gaan spelen in de sporthal Aetsveld. De Irene zaal werd echter ook nog aangehouden (voor jeugd en recreanten).
Eind 1981 vindt door “alle gedoe” een scheiding plaats binnen de BCWeesp, er waren inmiddels zoveel spanningen ontstaan, een beleidsmatig verschil van mening over Aetsveld; bestuur had zich laten afschepen door de gemeente met te weinig ruimte en tijden (maar ook de gezelligheid was verdwenen, de BCW was steeds meer gefocust op presteren, presteren….).
Een aantal leden stapt op en onder leiding van de oud oprichter van de BCW, Max Scholtz, ziet eind 1981 een nieuwe badmintonvereniging het licht in Weesp, de BV Irene. Beide verenigingen gaan hun eigen weg, BV Irene ontwikkelt zich steeds meer als een recreantenvereniging met enige nadruk op gezelligheid. Competitiespelers zijn er dan nauwelijks.
In 1982 zijn wij ook begonnen met het Open BCWeesp toernooi. Waar in 2 dagen honderden partijen door even zovele spelers werden gespeeld in de B t/m D categorie. Het toernooi heeft zich in de regio altijd in een zeer warme belangstelling kunnen verheugen, met veel inschrijvingen, veel partijen en veel sfeer. In 2000 werd de A-categorie toegevoegd, landelijke spelers, geplaatst op de bondslijst. Het toernooi werd nog groter, met inschrijvingen van nationale toppers en veel spectaculaire wedstrijden. Uiteraard deden altijd al veel BC Weesp leden mee aan de diverse categorieën en hebben velen ook in diverse finales gestaan (en gewonnen!). Twee toernooien licht ik er kort uit: tijdens het 16e toernooi stond Arnold Niessen in drie finales (hoogste categorie) en won de gemengd dubbel, het herendubbel verloor hij samen met Ron Siebenlist, de heren enkel verloor Arnold van Wienman Philips toen nog spelend voor BC Amersfoort!
In het 18e toernooi, het eerste met een A-categorie stond Wienman Philips, nu als BCWeesper, in twee A-finales; hij verloor de herendubbel, maar won de gemengd dubbel!
De organisatie van een dergelijk groot toernooi vergde uiteraard heel veel voorbereiding en m.n. ook het in elkaar zetten van een passend speelschema vergde heel veel van de toernooi commissie. Veel leden hebben de toernooi commissie door de jaren heen bemenst. Toernooi commissaris/voorzitter is ondermeer Andre Kingma jarenlang geweest. Door de jaren heen zijn ook Petra Backers, Andre Backers, Irma Philips en heel veel andere leden heel actief geweest in de organisatie van dit, voor de BCWeesp, belangrijke toernooi. Sorry, voor de vele leden die ik hier niet benoem, niet alles is meer terug te vinden in de archieven…………….!
November 1988, belangrijke mijlpaal, werden mijn echtgenote, Willeke en ikzelf lid van de BC Weesp. Wij kwamen na onze studietijd, vanuit Amsterdam, wonen in Nederhorst den Berg, zochten een badminton vereniging (we speelden allebei reeds badminton) en kwamen uit bij de BCWeesp.
Onze eerste kennismaking met de club was vreselijk. Wij trainden toen nog op de dinsdagavonden van 18.30h – 20.00h, de trainer was een blonde god. Bijgenaamd de drill inspector. Zijn naam was Erik Seitsema (?), hij speelde zelf in Zijderveld 1. Wij wisten niet wat ons overkwam, wij wilden badminton spelen, maar kwamen terecht in een soort strafkamp, Erik liet iedereen als warming up (?) minstens 45 minuten tot een uur rennen en rennen en nog meer rennen. Zaal op en neer, geen shuttle te bekennen. Afzien, maar iedereen hield vol, hoewel met aanzienlijke tegenzin……tegen het einde dan meestal eindelijk iets met een shuttle.
Willeke en ik zijn het jaar erop competitie gaan spelen, eerste jaren samen in een team, later bleek zij talentvol en ging veel hoger spelen (uiteindelijk team 3?) ikzelf bleef eenzaam achter (team 9/10?), talentloos en zo. Alhoewel, als je maar lang genoeg volhoudt, nu al in team 4, over 5 of 10 jaar ook in team 3 of 2………….
In elke vereniging is team I het “vlaggenschip”, dat is in principe bij de BCWeesp niet anders. Zoals reeds eerder gememoreerd was ons 1e team meteen eind jaren ’60, begin jaren ’70 zeer succesvol. Men begon in de 2e klasse district en klom via de overgangsklasse op naar de 2e klasse landelijk, voorwaar een enorme prestatie!
Midden jaren ’90 is ons 1e team wederom top. In de jaren 1994 – 1999 is ons 1e team het hoogst spelende team in onze hele regio en speelt vrijwel voortdurend landelijk in de 2e klasse / 1e klasse, later 2e divisie. In vrijwel deze hele periode is trainer/coach van dit topteam Wien Philips.
Spelers in de bovengenoemde zeer succesvolle periode waren (in willekeurige volgorde): Petra Backers, Colette Couwenhoven, Arnold Niessen en Ron Siebenlist. In deze periode zijn ook een aantal invallers actief ondermeer Danielle Nieuwhof en Jos Wesselman.
Een tweede bloeiperiode van ons 1e team vindt plaats tussen 2005 – 2009. Een hier en daar gewijzigd basis team weet eerst van de 4e divisie landelijk te promoveren naar de 3e divisie en vervolgens naar de 2e divisie, weet zich daar te handhaven en komt het laatste jaar in de problemen door blessures bij spelers. Midden in het seizoen komt daar ook nog een ernstige blessure van Wienman Philips bij, hij zal dat jaar niet meer in actie komen.
Spelers in deze succesvolle periode waren: Petra Backers, Danielle Nieuwhof, Wienman Philips en Mischa Sommer. Vaste invaller en later vast lid van het team is Wouter de Wildt. Trainer in deze 2e succes periode is Rob Haase (?) Weet niet zeker of dit voor deze hele periode geldt.
In 2000 vindt nog een opvallende gebeurtenis plaats, in 1982 was sprake geweest van een hele vervelende scheiding binnen de BCWeesp en ontstond als eerder gememoreerd de BV Irene. De BV Irene is altijd een (veel) kleiner broertje/zusjes gebleven van de BCWeesp. Eind jaren ’90 bestond de BV Irene nog uit ca. 30 leden. De BCWeesp was toen al gegroeid tot ruim 160 leden (op hoogtepunt 2005/2006 zouden dat er ongeveer 185 zijn). De BV Irene had nogal problemen om de exploitatie sluitend te krijgen (men speelde in en huurde nog steeds de Irene zaal). Heel voorzichtig zijn toen door de voorzitters van de BV Irene en BC Weesp gesprekken gestart over een samengaan van de twee badminton verenigingen in Weesp. Wie destijds de voorzitter was van de BC Irene weet ik niet meer, maar het klikte en onder “lichte” aandrang van de gemeente Weesp ( wilde af van de alsmaar groeiende exploitatie tekorten) kwam er officieel “een fusie” tussen de twee badminton verenigingen tot stand. Eind 2000 waren de twee weer verenigd onder 1 verenigingsdak. Badminton was weer thuis waar het in 1969 begonnen was. Een aantal spelers van Irene stapten over (m.n. ook een aantal competitiespelers) anderen stopten.
Met bovenstaande pretendeer ik absoluut niet volledig te zijn (geweest); er is nog zoveel meer gebeurd, gedaan, zoveel mensen zijn door mij niet genoemd, die allerlei meer of minder belangrijke functies hebben uitgeoefend, maar zonder wie onze vereniging nooit zou kunnen hebben gefunctioneerd.
De BC Weesp bestaat in de eerste plaats uit heel veel enthousiaste badmintonners, maar dit badminton is in de loop van 50 jaar mogelijk gemaakt en nog steeds mogelijk door de enorme belangeloze inzet op bestuurlijk, organisatorisch, technisch en financieel gebied van inmiddels vele honderden vrijwilligers, ouders en sponsoren. Waarvoor GROTE DANK EN HULDE!!!!!
Inmiddels is mij duidelijk dat ik voor mijn leven voorzitter ben van de BCWeesp, ben inmiddels aardig onderweg, dus zullen wij als bestuur er met alle vrijwilligers alles aan blijven doen om ook de komende 25 jaar (tot troost: daarna ben ik echt weg) de badminton sport in Weesp te promoten, ondersteunen en gezond te houden.
Tenslotte: Het was en is mij een groot voorrecht inmiddels ca. 20 jaar uw voorzitter te hebben mogen zijn,
Met hartelijke een sportieve groet mede namens mijn medebestuursleden: Pieter Otte, Robbert Hoedt, Ineke Pauw, Patrick Taling, Chris van der Haar en Marjan Gijzen,
Edwin de Haas
Alg. Voorzitter
